Nieuw-Zeeland, deel 3

11.12.12 :

We stappen na 4uur uit de Ferry. We vertrokken uit het “grote” Wellington op noord-eiland en komen aan in een mini-stadjeop zuid-eiland. Ik zet groot tussen aanhalingstekens, want in héél Nieuw-Zeeland wonen 4,4 miljoen mensen. In China hebben we 6 steden gedaan van tussen 10 en 20 miljoen. Steden.

Het landschap is subliem. Weeral. Eerst mooie heuvels met weiland, daarna een heel stuk langs de kust met regenwoud. Gedurende 50km zit onze weg samen met een spoorweg geklemd tussen een steile groene berg en het mooie blauwe water. De weg en de spoorweg slingeren over elkaar, door tunneltjes en over brugjes. Waaw…

Renske roept plots “zeehonden!”. We stappen uit en zien er zeker 30. Liggend op een rots in de zon, spelend,… Waaw…

We slapen parkeren aan reservaat Okiwi voor de nacht.

12.12.12 :

Opstaan met zicht op zee, stapje naar boven het reservaat in. Dag goed begonnen.

We rijden verder en zien nog een drietal kolonies zeehonden onderweg, langs de kant van de weg, tussen en op de rotsen.

We bouwen een praktische dag in: was doen, kaartjes schrijven, internet, deftig koken, twee keer in het bubbelbad. Stuk voor stuk belangrijk.

13.12.12 :

Ik verras Renske ’s morgens op een mini-golf. Ze is er zot van en het blijkt een hele grave. Uitgebaat door een hippie-vrouw die ook aardewerk verkoopt. De parcours liggen tussen de plantjes en hebben originele hindernissen. Hippie-bazaar.

Het is een stuk rijden naar Hamner Springs, een ski- en kuuroord in de bergen. We stoppen één keer aan een bar op een T-kruispunt. Net zo’n dorpje op Route 66. Niks ervoor en niks erna. Rustig, middle of nowhere.

We doen een kleine staptocht in het Alpen-dorpje. Weeral andere bossen en weer veel variatie in het landschap.

We aan naar de “Spa”: enkele stevige lengtes zwemmen en daarna in de warmwaterbaden.

14.12.12 :

Ik sta als eerste op en doe een kleine jogging door het bos. Daarna rijden we gestresseerd naar de grootste stad van het eiland Christchurch. Gestresseerd, want vergeten te tanken. Eerste mogelijkheid is dat stadje op de T-kruising; We halen het net, want bergop-bergaf op de kronkelwegen verbruikt veel.

We hadden in de Lonely Planet gelezen over Christchurch en zoeken het stadscentrum op. Euh… Moeilijker dan gedacht. De Lonely planet is van 2010 en er was een aardbeving in 2011… Zo raar, 3/4e van de gebouwen zijn weg. De meeste daarvan zijn nu parkeerplaatsen.

We rijden redelijk snel door naar de volgende stop, want er is echt niet veel te zien in Christchurch. We hebben er wel niet lang moeten zoeken naar parkeerplaats. Sorry.

Die volgende stop is het Akaroa-schiereiland. Ongelofelijk mooi. Ooit was het een vulkaan (of 2-3)en nu prachtige groene heuvels met een meer in het midden. We rijden de hele bovenkant af om daarna af te zakken naar Akaroa-stad, aan het meer in het midden van de krater.

Het is een voormalig Frans stadje. De sfeer is heel anders dan op andere plaatsen: Franse vlaggen, Franse straatnamen, charmante villaatjes.

Na een korte wandeling rijden we de kraterwand over naar een camping aan de zee. Het is een soort goedkope staatscamping tussen de dennenbomen. Nog een wandeling langs het meer en de zee, eten maken en dodo.

We doen eigenlijk veel op één dag, nu ik het zo uitgeschreven zie.

15.12.12 :

Op de terugweg naar Christchurch, stoppen we nog eens aan het zwembad waar ik gisteren dacht te zwemmen. Het zat toen vol spelende klein mannen, maar we zijn er voor opening en het is leeg nu. Paar baantjes trekken. Het is een openluchtzwembad en het is zalig om te zwemmen met de zon op uw rug. Ik doe hier meer en meer sport, want ik voel dat ik anders te onrustig ben. Ik mis het fietsen in België wel. Maar dat is dan ook ongeveer het enige.

Daarna zet Renske mij af aan een klein rugby-veld waar er van 12h tot 16h een MMA en thai-box evenement is. MMA is mooi uitgedrukt “mixed martial arts” of minder mooi “cage fighting”. Ik zie enkele mooie wedstrijden. De ring staat in het midden van het veld, onder een zeil tegen de zon. Een tribune is er niet, dus wie zelf geen stoeltje mee heeft, zit op het gras. Ik ga wel effe naar buiten om een klak te kopen, want ik voel na een uur de zonneslag opkomen.

We rijden daarna 2h30 aan een stuk, maar het landschap is voor één keer niets speciaal.

We stoppen in Oamaru. Hier zijn pinguïns in het wild te zien en ze komen aan land een twee uur voor donker. We zien er maar een drietal stranden en oude man zegt ons dat we morgenvroeg waarschijnlijk meer succes zullen hebben.

We zijn kapot en gaan voor de eerste keer in Nieuw-Zeeland op restaurant. Enfin, een gezellige bistro. Het voelt raar om op een echte stoel te zitten en een bord te eten met vlees én friet én sla én saus én allemaal warm. We zijn aan het verwilderen, denk ik.

16.12.12 :

We staan om 5 uur ’s morgens op om de pinguïns te zien. Spijtig genoeg zijn er twee mensen op het strand. Dat is verboden, want het schrikt de pinguïns af en ze komen dan niet tevoorschijn. Er komen er enkele keren drie piepen, maar ze kruipen altijd weer terug in de struiken.

Wij staan boven op de rots en zien er vlak onder ons wel enkele waggelen. Super! Op 2 meter afstand wilde pinguïns zien. Leve Nieuw-Zeeland.

Er zijn in Oamaru 2 verschillende kolonies pinguïns. Wij zagen de geel-oog pinguïns gisteren en deze morgen gratis. Om de blauwe pinguïns te zien, moet je betalen. We zien er wel één op straat, onderweg terug naar de camping. Overreden op straat. Die borden “opgepast pinguïns” zijn dus toch geen promo-stunt.

Oamaru is de mooiste stad die we al gezien hebben. Er staan veel oude gebouwen in vergelijking met andere steden. Daar hebben ze meer pech gehad met aardbevingen, branden, orkanen,… het is dus een hele mooie stad en er is juist een heel gebeuren voor het 150 jaar bestaan. We hebben geluk: veel mensen zijn verkleed als toen, er zijn old-timers en mega-oude fietsen, fanfare,  rommelmarkt. De burgemeester houd zijn speech, vlak voor ons camionetteke. We gaan in de gazet staan.

We  picknicken boven op een bergje met uitzicht op de stad en rijden verder zuidwaarts, naar Dunedin. We stoppen onderweg aan enkele kleinere bezienswaardigheden. Niks speciaal. We beginnen in dunedin aan een trektochtje, maar beseffen dat het al laat is. We keren op onze stappen terug en rijden verder naar Otago, onze slaapplaats. Eerst 25 kilometer smalle kronkelweg langs een meer, want ook dit ligt ook op een schiereiland.

17.12.12 :

’s morgens willen we een kasteel bezoeken en beseffen dat we het foto-apparaat kwijt zijn. Paniek. En bijna geen benzine meer. Weer vergeten te tanken. Pfff… We geraken aan een tankstation in Dunedin en keren de van voor de 10e keer binnenste buiten. Gisteren al drama, want een schoen van Renske kwijt, maar het foto-apparaat is toch echt wel kaka, zeker na wat we allemaal gezien hebben de laatste dag.

We rijden naar plaatsen waar we gisteren stoppen en Renske vindt het foto-apparaat. In een rugzak in de van. Ik moet weer denken aan wat Jul zei op het einde van zijn speech op mijn trouw: “Renske, ge gaat u niet vervelen…”