Tokyo, zotte megapolis.

14.02.13 :

We zijn al effe op zoek naar een plaats om onze internet-vouchers af te drukken voor de  vliegtuigen, hotels, campervan, etc. maar in de ontwikkelde wereld zijn internetcafés uitgestorven natuurlijk. We vinden er één in Nagoya, onderweg naar de trein. En wat voor één. Het is eigenlijk een porno-internet-café. Ik neem plaats inmijn hokje in een comfortabele bureau-stoel: 2 schermen, dvd-speler, koptelefoons met micro,… er is ook een gezamenlijke biblio-en videotheek, gratis koffie en softdrinks, een douche…  De drie vrouwen achter de balie zijn heel hulpzaam en we kunnen weer onderweg.

We verhuizen van ons “business”-hotel met twijfelaar-bedje naar een “ryokan”in Tokyo. Dat is een hotel in Japanse stijl, dus slapen op matrassen op de grond. Allee op judo-matten en een matraske. De luxe-ryokans zijn een ultieme ervaring volgens de Lonely Planet met persoonlijke meid, rustgevend uitzicht op Japanse tuin etc. Wij gaan naar een budget optie, maar valt heel goed mee.

We verkennen een stukje Tokyo te voet vanuit ons hotel: langs het water, zicht op de Sky Tree toren (2e grootste ter wereld), een grote tempel, het museumpark,…

’s Avonds skypen we met Wouter en Katlyne, die we bijna 4 maand geleden in Peking bezochten. Als ik de vorige blogs zei dat Japan qua zottigheid goed meevalt, doet Woute mijn inzien dat ik goed fout zat. Ik vertel hem wat we hier allemaal gezien hebben en terwijl ik het zeg, besef ik het zelf. Wat is dat hier allemaal? Japan is echt superzot. We beseffen het misschien niet omdat we al zolang weg zijn. Ten eerste hebben we al zoveel gezien. En langs de andere kant is alles hier ook ergens als een droom, het is surreëel geworden. En ten derde is ons referentiekader ook weg. België? Hoe zag dat er eigenlijk weer uit?

We zijn al 5 maand onderweg, passen ons overal aan, maken er ons een nieuwe thuis en vertrekken weer. Het doet iets. Ik was al drie keer 5 maand op reis, maar dan bleef ik hoofdzakelijk op één plaats. Dit is helemaal anders. Of zoals Woute droog zei:  ”Rusland is al lang geleden hè.”

Ik ben superblij dat we het zo hebben aangepakt. De wereld helemaal rond, zien hoe al die verschillende mensen op één planeet wonen en wat de gelijkenissen en de verschillen zijn. Maar het begint zwaar te worden. Tijd dat we stillekes aan naar huis gaan.

Perfect getimed eigenlijk. Tokyo is een superstad, dan kleine week rondtoeren in Hawaii en via kleine tussenstop in L.A. naar huis.Binnen 2 weken zit het er op…

15.02.13 :

Beetje pech met het weer, maar we gaan weer op stap. Tokyo is zo groot… we gaan ons best mogen doen om de verschillende buurten te bezoeken. Weer een dagje zotheid:

-          Ze hebben de Eiffel-toren nagebouwd, alleen net 10 meter hoger. En hem dan in het wit en oranje geschilderd, zoals al de andere masten. Trekt op niks.

-          Langs een winkel met katana-zwaarden. De duurste zijn die waar iemand echt is mee dood gestoken.

-          Eten en schuilen in Roppongi Hills. Een rijke Charel heeft er 17 ver gedaan om dit groot stuk grond volledig over te kopen om er dan zijn droom van te maken: shopping,  museum, appartementen,…

-          Ultra-modern museum waar de meeste ruimtes worden ingenomen door Kaligrafie-tentoonstellingen… Wij zien er wel een graaf hedendaagse multimedia tentoonstelling

-          …

En dan naar Shibuya. Dat is zoals Times Square in New York, maar rauwer.

16.02.13 :

’s middags één van de beste restaurantervaring ooit. Een sushi-restaurant aan de Fish Market. De koks staan in het midden met rond hen de transport waar de sushi’s op passeren en wij op een krukje met gezicht naar hen. Tot daar ca va, dat hebben we nog gedaan. Maar het geheel straalt de oude sfeer uit zoals je die op sommige plaatsen in Brusselook nog vindt. De vrouwen met de schorten, verbleekte foto’s aan de muur ( in dit geval van telkens dezelfde stralende 50-er met grote vissen, op een boot…),… De transportband met sushi’s verdwijnt in de muur, vlak onder een groot aquarium met levende soortgenoten. Thee kunnen we zelf nemen, want er staat een potje met groen thee-poeder (na een tijdje hadden we door dat het geen wasabi was) en iedereen heeft een kraantje met warm water voor zich. En wat een sfeer. Telkens er iemand binnen of buiten komt of iets bestelt, gaat heel het personeel aan het roepen. En de koks zijn stuk voor stuk typetjes, oude en jonge. Waw… En megalekker natuurlijk. File tot achter den hoek.

De namiddag brengen we door op een deel van Tokyo dat volledig kunstmatig is. Het zijn grote vierkante eilanden die werden op gespoten. Met daarop o.a. Disneyland Tokyo, Toyota Expo (ge kunt er alle nieuwe modellen zien in alle kleuren, lol), een replica van het vrijheidsbeeld, een indoor shopping centrum dat Italië nabootst (met fonteinen en al)en waar de kunstmatige hemel in dag modus is als het buiten nacht is en omgekeerd,… Bende zotten.

17.02.13 :

We kunnen hier niet weg voor we Mount Fuji gezien hebben. Zouden we die zien vanuit Tokyo? Moeten we de trein nemen? Tot waar? Het is tot nu altijd al bewolkt geweest. Zou het vandaag beter zijn? Ik kijk uit het kleine smalle venstertje van onze hotelkamer en zie…  Mount Fuji! Hoe maf is da? Van de 360°, geeft dat venstertje er juist op uit. Check!

Vandaag vliegen we er weer in bezoeken we drie verschillende buurten: het statige Ginza (zoals Picadilly Circus, Londen), het saaiere Shinjuku (zoals Europese wijk,Brussel) en het gezellige Haraju (Soho, Londen). Wat een grote stad…

Blij dat we ook de wijk Kabukishu gezien hebben, want buiten de gezellige straatjes met tweedehandswinkeltjes (Japanners zijn zot van Amerikaanse Vintage etc.) is er ook het deel met de bars met prostituees waar een groot deel van het boek dat ik aan het lezen ben zich afspeelt.

En wat betreft Amerika, de Japanners hebben een speciale band met Amerika. Ondanks de 2 atoombommen, hebben ze in de jaren daarna veel overgenomen van hen. Baseball bijvoorbeeld is heel populair.

18.02.13 :

Laatste dag Japan. Spijtig. We trekken er op uit naar Yokohama, maar het regent daar te fel. Zag er nochtans aangenaam uit. Oude koloniale gebouwen, de haven, hoofdzetel Nissan,…  Hahaha…