Kyoto,rijk verleden.

09.02.12 :

Nadat we de provincie Kansai hebben ondekt vanuit Osaka, gaan we nu enkele dagen naar Kyoto. Dat is de oude hoofdstad en die barst van de bezienswaardigheden. We stappen weer wat af vandaag. In de namiddag de buurt rond ons hotelleke ontdekken en ‘s Avonds naar de kilometers overdekte winkelstraten.

Renske zegt dat ik precies altijd in een snoepwinkel ben, omdat ik al de hele reis om het uur zeg “We zijn in Japan!” De sfeer van de huizen geeft herinneringen aan de Japanse tekenfilms van mijn jeugd, regelmatig lopen er mensen in traditionele kledij, vooral de kimono’s van de vrouwen zijn super, overal gekke tekeningen en mannekes voor de winkels,…

Ik heb gisteren een boek gekocht en het is weer schot in de roos. Een Amerikaanse student die voor de meest prestigieuze Japanse krant is gaan werken als verslaggever voor het binnenlands nieuws, in het Japans! Zoals het boek “Sneltrein China”, is het super leerrijk om het land te zien door de ogen van een goed ingeburgerde Buitenlander.  En plus is zijn gebied misdaad, dus leren we ook iets over de duistere kant van Japan: de Jakuza (maffia), de zotte hoeren buurten,… Zo is er een strip-club waar je naartoe kan en ze hebben er de uniformen van alle scholen uit Tokyo, zodat je er een meisje kan vragen met het uniform van uw oude school. Of een club met een metrostel binnenin, waar ze met u een rollenspel spelen alsof iemand u op de metro begint te verleiden etc. Echte “penetratie” is verboden, dus ze zijn heel creatief in het opwinden. Van horen zeggen dus.

10.02.12 :

Super actieve dag weeral. Eerst met de trein tot aan de grens van Kyoto. We zijn een heuvel overgestapt: in de sneeuw, door een bos, met overal tempels en schrijnen. Supertopper! Daarna naar een andere kant van de stad om het “filsofenpad” te volgen langs verschillende tempels. Hier hebben we weer iets nieuw gezien: een Zen-tuin. Dat is een tuin die rust geeft en doet nadenken. Hier aan de zilveren tempel (die niet zilver is) is de tuin: kiezelstenen op een conische hoop (stelt fuji-berg voor) en daarnaast een gegolfd vlak van kiezelstenen (de zee). Het is typisch Japans: mega-simpel, rustgevend, wat ge maar wilt. En die constructie staat hier al 500 jaar, wordt hier al 500 jaar onderhouden, dus schoongemaakt en geharkt (’t zijn kiezelsteentjes hè!!).

Als de avond zijn we in het Geisha-district. Dat zijn de gezelschapsdames die zich perfectioneren in alles wat Japanse traditie is: dans, kledij, zang, gedichten, thee-inschenk-ceremonies,… Pas op, geen hoeren hè. En een avondje met zo’n vrouwen kost gemakkelijk 1000€. Er zijn er nog 1000 in Japan en 100 in Kyoto. Er wordt gezegd dat je er met veel geluk hier kan zien, wanneer ze van het ene etablissement naar het andere stappen. Plots passeren er ons 3 met kleine pasje in een steegje. In vol ornaat, kimono, haar opgestoken, geschminkt. We worden stil, alles gaat in slow-motion en onze monden vallen open… Wow. Dju, waren dat echte of niet?

11.02.12 :

We hebben de laatste dagen genoeg tempels bezocht en onze benen en rug hebben wat rust nodig. Hier is ook zoveel te zien. Dus ’s morgens rusten en lezen we en regelt Renske de laatste campingvergunningen voor Hawaii en daarna naar het Internationaal Manga-museum. (Japanse strips)

Het museum valt tegen, want in de plaats van de geschiedenis uit te leggen en grote of originele tekeningen te tonen, blijkt het een enorme collectie strips van 1850 tot nu. Een soort bibliotheek. Iedereen is er aan het lezen.

12.02.12  :

Laatste dag Kyoto en we gaan nog de twee laatste top-sites  bezoeken. De eerste is een gouden paviljoen met grote mooie Japanse tuin. De Japanners zijn bij ons gekend voor de bonsai-bomen (één van de vele Japanse woorden die we eigenlijk kennen). En hier zijn bijna alle bomen speciaal gegroeid. Rond de tempels, in de voortuinen, de parken,… Ze snoeien de bomen zo dat de takken in de stam laag blijft, de boom in breedte groeit en de bladeren in mooi in pakjes. Soms moeiten ze verschillende palen onder de zijtakken zetten zodat ze niet afbreken.

De tweede site is een voltreffer. Weer allemaal tempels en schrijnen op een heuvel, maar allemaal verbonden door gangen met oranje poorten. Die poorten zijn een vorm van gebed, zoals wij een kaars zouden laten branden, maar dan iets deftiger, duurder en blijvender. Oranje is de enige kleur die je aantreft in Japanse tempels buiten hout, rots en papier. Er staan zoveel poorten achter elkaar dat ze  lange oranje gangen vormen die over de heuvel slingeren. Blijkbaar hebben we het beste als laatste bewaard.

13.02.12 :

Onderweg naar Tokyo hebben we een tussenstop van één nacht voorzien in Nagayo. De gids drukt het zo uit: Als ze een gezin zouden zijn, is Kyoto een mooie Geisha en Tokyo het nerveuze tienerbroertje dat altijd zoek is naar iets nieuws. En Nagoya is de hardwerkende broer die ervoor zorgt dat de twee andere dat leven kunnen leiden. Als je de Nagoya tussen de lijst van wereld economieën zou zetten, dus de LANDEN-rangschikking per BNP, staat de STAD Nagoya in de top 20.

Nu we hier in Japan zijn, valt het ook op hoeveel merken Japans zijn. Buiten de auto merken, is er de elektronica en andere machinerij:  Toyota, Honda, Mitsubishi, LG, Sony, Nintendo, Sega, Subaru, Aiwa, Sharp, Pioneer, JVC, Nissan, Mazda, Suzuki, Toshiba, Samsung, Panasonic, Fujufilm,… En wij kennen niet alle producten natuurlijk: Mitsubishi zit hier bvb. ook in de electro, scheepsbouw, mijnbouw, verzekeringen, bouw, zware industrie, olie en gas, voeding, chemie,…  Zot hoe die zich hebben rechtgetrokken nadat ze aan de foute kant waren beland in de tweede wereldoorlog. In de jaren 70 waren ze bij ons al volop aanwezig met moto’s in de motocross.

We willen een bedrijfsbezoek brengen aan Toyota, maar dat moet 3maand op voorhand worden aangevraagd, dus gaan we naar het Toyota-museum in het centrum. De helft van de tentoonstelling gaat over hun begin als maker van weefgetouwen. Mijn grootvader was wever en had zo’n groot machien staan, dus dat was nostalgisch voor mij, maar voor de rest wat plattekes.

Plus-punt: ons hotel ligt in de rosse buurt. Uit mijn boek weet ik dat buitenlanders niet binnen mogen, dus ik word gans gerust gelaten, maar we genieten van de sfeer. Allee, ik dan toch. Door de voorbeelden en verhalen uit mijn boek beeld ik mij vanalles in.

En de verwondering slaat weer meer en meer toe, de mensen zijn hier al wat kleurrijker en de gadgets talrijker.

De beste van de dag: SEGA heeft een nieuw videospel gemaakt: ge steekt 1 euro in het de console boven het urinoir en ge moet op een roos mikken. En dan ziet ge een “pissing-contest op het scherm. Ge moet den andere omver spuiten. Ongelofelijk.